Maandagavond in Nagele stond Arie-Jan te popelen om te trainen. Zelfs in de rust vloog hij al weg om zijn meters te maken (en iedereen draafde er volgzaam achteraan…).
Op Urk deden er afgelopen maandag een flink aantal nieuwkomers mee. Ook een paar nieuwe ‘vreemden’. En wie Grietje een beetje kent, weet dat zij niet alleen graag looptraining geeft, maar het ook erg leuk vindt om het Urker dialect te doceren. De nieuwelingen weten nu dat ‘zwiet op de kolle’ bij een hardlooptraining hoort.
Tja… omdat de week ervoor de spierpijn erg meeviel, moest er afgelopen week in Rutten een tandje bij. Omdat Hanny het heel graag wilde – of eigenlijk omdat ze de burpees wilde uitstellen – heeft de complete groep de handstand tegen de muur geoefend. Vervolgens heeft Mark daarom een heel leuke challenge voor al onze (kracht)sporters bedacht. Ook aan onze andere trainers het verzoek om daaraan mee te werken. Grietje: “Als ik in een filmpje zit, komt er volgende cursusronde niemand meer bij ons ‘vliegen’ (Urkers voor hardlopen)!” Een figurantenrol sprak haar echter wel aan. Maar meer hierover in de week voor de bouwvak. Maak je borst maar alvast nat!
Zo leuk: op dinsdagavond wordt er sinds de hervatting van de trainingen getraind op het gras van het Ensyfairterrein. De Ensyfair gaat niet door, wel had de organisatie er hun kamp op geslagen en met een drone opnames gemaakt. Wat blijkt? De bootcampgroep aldaar doet er zo hun best, dat je dat een kleine week na de laatste training de sporen (cirkels) nog gewoon in het gras terugziet!
Edwin keek naar een paar lege hoedjes en vroeg zich hardop af: “Wie wil er nog naast Edwin staan?” De trainer wel, hoor! Maar met een extra hoedje ertussen. De rust tussen de loopjes bestond uit wandelen met halverwege de overgang naar een rustige dribbel. Nu is het park in Vollenhove niet megagroot, maar wel aardig begroeid. Het helpt ook zeker dat een aantal lopers een lekker felgekleurd shirt draagt. Het was voor de trainer dan ook best duidelijk dat die shirts zich tegen het einde van de minuut rust nog steeds in een traag tempo voortbewogen. Op de brul van de trainer dat er gedribbeld moest worden, bromde Tessa: “Zelfs dit ziet ze!” Dus de volgende keer een camouflageshirt aan. Tessa!
De donderdagavondlopers op Urk konden flink aan de bak. Er staan geen wedstrijden op het programma, dus geen excuses: draven met je kadaver. En dat ging tot halverwege de training bij de meesten ook heel goed. Het venijn zat hem – zoals vaker – echter in de staart. En in het warme weer. Vijf minuten voor tijd was bij velen het mooie eraf en waren zij zo lek als een mandje. Het eindsignaal kon niet snel genoeg komen. Ook niet voor een paar jeugdige vissers: “Wanneer bin jij kloar met dat fluitjen?” (en dan op z’n Ukers).
Zondagmorgen op pad met een groep trailrunners en ook toen was het warm. Ergens halverwege had niemand meer een droge draad aan het lijf. Of zoals Kees het zo mooi verwoordde: “Ik heb een lekke koppakking”.
Staat je naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het ons weten en het wordt z.s.m. aangepast.