Na een bijzondere periode van acht weken waarin we geen groepstrainingen mochten geven om verspreiding van het Coronavirus tegen te gaan, zijn anderhalve week geleden (12 mei jl.) de trainingen weer voorzichtig hervat. Niet direct in alle groepen weer, maar per week een paar erbij. Op die manier konden onze trainers wennen en ervaring op doen en had ik nog even de handen vrij om bij de eerste twee groepen die van start gingen, te gaan kijken. En daar voelde ik toch wel behoorlijk wat bij: een bepaalde trots om te zien hoe de trainers omgingen met de broodnodige aanpassingen – een training moet compleet anders georganiseerd worden – en een blij gevoel dat ik weerkaatst kreeg van de deelnemers.

Vooraf waren die deelnemers bijna platgemaild over hoe wij bedacht hadden de trainingen te gaan hervatten. Onder welke voorwaarden, op welke manier en vooral ook waar. En dat vraagt ook aanpassingen van de deelnemers. Zo moest Kees nu op de fiets naar trainen en reden John, Philip en Tim vanuit Ens achter elkaar aan naar Vollenhove. Maar wat was iedereen blij dat er weer in groepsverband getraind mocht worden. Zo zeer, dat er iemand tijdens de training riep: “O, ik ben zo blij om jullie weer te zien” en dat bijna met de tranen in de ogen.

In die acht weten hadden veel deelnemers lekker door getraind. Anderen hadden het er al dan niet ‘noodgedwongen’ even van ‘genomen’. Moet ook kunnen; een beetje vakantie in Coronatijd. Vooral Thera was erg blij dat de trainingen weer begonnen: om 19 uur stond zij al te trappelen van ongeduld op de nieuwe verzamelplek. In die afgelopen weken was ze namelijk zelf wel een keer wezen draven, maar prompt verdwaald. Tot zover haar trainingen in d’r eentje.

Toen de trainer maandagavond in Nagele weer dapper losging met het motiveren van de deelnemers, opperde Margo: “Zou jij niet foto’s nemen of zo?”

Zaterdagmorgen in de Wellerwaard deed de trainer vol overgave een oefening voor. Op het “Dat kunnen jullie ook” van de trainer, verzuchtte Gerda: “Ja joh, doen we even.”

In de Wellerwaard werkte iedere deelnemer met z’n eigen materiaal bij een eigen hoedje. De trainer deed een oefening met een touw voor en vroeg iedereen aan dezelfde kant van hun touw te gaan staan. Alle neuzen dezelfde kant op. Ook Eline deed leuk mee…

Wist je dat:
Ook de muggen in het Urkerbos onze groepstrainingen hebben gemist?
Zelfs de emmers waarin de deelnemers na de training het door hen gebruikte materiaal moeten dumpen op minimaal andere halve meter afstand van elkaar staan?

Staat je naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op of gebruiken wij een foto van jou die je liever niet op onze website of facebookpagina ziet? Laat het ons weten en het wordt z.s.m. aangepast.

Foto: Annie van der Linde – trainer duidt wat ca. 1,5 meter is 😀