Op speciaal verzoek roepen wij de terugblik op de trainingsweek weer in het leven. Bij dezen.

Vorige week meldde William zich met een heel goede reden af voor de training. Deze week was hij er weer en dat hebben we – met name Margo – geweten. Hij oefende weer even op zijn rol als trainer en verzuimde daarbij niet om de deelnemers in zijn groepje tot orde te roepen. Heel eerlijk: die witte hoedjes lagen er ook niet voor niets, natuurlijk.

Maar! Als je anderen wijst op het ongeoorloofd afsnijden, moet je dat zelf ook niet doen. Strava openbaart alles. Met die wetenschap stuurde William mij die avond zelf het plaatje al.

Grietje had een leuke Koningsdagtraining op het programma. Nadat vorige week haar complete ‘Urker-ontdekkingstocht’ nog in het water viel, omdat volk het nodig had gevonden om al haar bordjes, plaatjes en richtingaanwijzers weg te halen, ging het dit keer goed. Niet dat ze vooraf iets had uitgezet, daarvan is zij voorgoed genezen. De lopers kregen bordjes, vlaggetjes en vragen over het Koningshuis vooraf uitgedeeld en gingen daarmee zelf op pad en aan de slag. Hierbij bleek dat de nieuwkomers zich al goed thuis voelen in de groep. Zij schroomden namelijk niet om Grietje een vraag terug te stellen over het Koningshuis. Het antwoord van Grietje: “1 keer in de maand, net als de gemiddelde Nederlander”. Nu mag jij de vraag raden ?

Woensdagavond in Vollenhove kwamen de hardlopers een ‘wandelaar’ tegen. Die had alvast maar een voorschotje op de vakantie genomen.

Kim en Esther gingen samen op pad voor hun eigen rondje op maat. Enigszins opgewonden kwamen de dames tegen het einde van hun rondje op de trainer af gedraafd. Of ze alsjeblieft een ander rondje mochten. Een gans met jongen had hun weg versperd en beide dames keken niet uit naar een volgende confrontatie. Nu werkt een blazende gans wel tempo verhogend, maar daar kwamen de dames nu niet voor. Dus een nieuw rondje werd het. Na een paar keer het nieuwe rondje gelopen te hebben, vond Kim het wel weer tijd voor verandering: of het rondje ook andersom gelopen mocht worden. Maar natuurlijk, Kim. Alles voor blije lopers!

Laat Kees woensdagavond nou op tijd weg moeten. Halverwege de training beseften zijn loopmaatjes dat. Want daar waar Kees nog slechts een kwartiertje hoefde – en dus steeds harder ging lopen – moesten zijn loopmaatjes nog tien minuten langer door. “Het is goed met je”, mopperde Ageeth, die gelijk een tandje terugnam. En Egon? Die was blij met de twee dames waar hij vervolgens in zijn eentje achteraan mocht vangen.

Nieuwkomer op zijn tweede, dit keer regenachtige, donderdagavondtraining: “Ik ben eigenlijk een mooi-weer-loper!” Met andere woorden: Wat doe ik hier!

Als enige man in het gezelschap, kreeg Jannes op vrijdagmorgen de leiding in zijn groepje. Totdat Barbara zei: “Kom we gaan weer!”.

Staat jouw naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op, laat het ons per mail weten en het wordt z.s.m. aangepast.