Op zondag 16 april stond de marathon van Rotterdam op het programma. Niet alleen voor mij, maar voor pakweg 18.000 lopers, waaronder vier van ‘onze’ lopers. Drie debutanten en een meer ervaren rot. En als loper doe je het allemaal zelf – trainen, keuzes maken, lopen op de dag zelf – maar wat was ik blij met de prestaties van alle vier!

Ruth: een debutante die vooraf toch wel stiekem aan de vier uur dacht. Na een aantal tegenvallers in de voorbereiding, heeft zij zich prima herpakt. Advies opgevolgd, tijd uit haar hoofd gezet en puur gegaan voor de beleving en het goede gevoel. Je moet het maar kunnen! Met een eindtijd onder de 4:30 was zij (dit keer 😉) dik tevreden.

Heleen: debutante en vrouw van een van onze trainers die er zelf ook een marathon op heeft zitten. Bovendien debuteerde haar broer ook op deze marathon: kortom, genoeg marathonprikkels, marathoninvloeden en marathonadviezen voor haar. Voordeel van Heleen: die maak je de pis niet lauw. Ze trekt haar plan, doet haar ding en loopt naar een tijd onder de vier uur.

Tessa: de ervaren rot, die je zou kunnen typeren als ‘rupsje-nooit-genoeg’. Naast de marathontrainingen moeten andere trainingen als bodypump en tennisles ook nog in het schema ingepast worden. Voor haar is een week (bijna) te kort. Afgelopen week had ze geen zin meer in lopen. Achteraf was het toen al duidelijk: ze was er klaar voor. Met 3:41 een dik PR in Rotterdam.

Mark: een debutant die vooraf bedacht had om onder de 3 uur te lopen. Mijn reactie: “Dat ga je niet redden!” Hij trainde volgens schema, op de meest onmogelijke tijden, reageerde met een laconiek “Ooh?” op alle adviezen en vroeg me na de 30 van Almere: “Denk je nu nog dat ik het niet ga redden?” Ik was er toen van overtuigd dat hij het kon. Mits hij met verstand zou lopen, dat deed hij en 2:58 was het resultaat.

En ja, ik liep zelf ook lekker mee. Dit was mijn 25ste marathon, dus ‘gesneden koek’ en daarmee een heel andere beleving dan de debutanten. Ik weet wat me te wachten staat en dat ik het aankan. Is het je eerste keer, moet je het allemaal nog avonturen. Maar hopelijk was het voor alle debutanten voor herhaling vatbaar.

Dat een marathon ‘rare’ dingen met je geest doet, bewees Heleen. Op 39 km ‘cruiste’ zij lekker in haar bubbel op de finish af. Ik liep naast haar en groette haar.
Heleen: “Hè, wat doe jij hier nou?”
Ik: “Een stukje lopen!”

Bedankt voor alle support, kaartjes, mailtjes, appjes (waarvan die van Saskia en Marit veruit het leukste was, maar de foto plaats ik hier maar niet 😃) en leuke plaatjes! En mocht jij je debuut overwegen en je traint in een van onze groepen: weet ons te vinden.

Staat jouw naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Mail ons en het wordt aangepast.