“Neem je heupen mee!” bezorgde Arjan een vraagteken boven zijn hoofd.
Stef drukt zijn klokje precies op tijd in (niet op het einde van de afstand, maar op de gewenste tijd).

Dinsdag duurde het even voor de groep compleet was. Een ‘herintreder’ (we noemen geen namen) meende dat de training om 20:00 uur begon.

Een kleine test wees uit dat de groep al echt – met alle respect – op manegepaarden gaat lijken. William gaf de opdracht om de kruispas te starten met de ruggen naar elkaar toe. Het werd genegeerd door de complete groep. Neuzen naar binnen is wat ze gewend zijn.

“Training – ook geschikt voor vrouwen!”
Hendrik denkt er tijdens het maken van een training niet bij na of een training geschikt is voor zowel mannen als vrouwen. Woensdagavond kreeg hij op een grappige manier terug dat touwtjespringen niet bij iedere dame goed valt. Nu kon Hendrik zich daar niets bij voorstellen. Bij thuiskomst heeft Wytske (wederhelft Hendrik) het even netjes uitgelegd. Of zoals Hendrik nu zegt: “Als ik voortaan iets ‘geks’ verzin, check ik even of het voor iedereen geschikt is. Niet dat ik het dan niet doe, maar dan kijk ik iets minder onnozel.”

Nu had Hendrik een rugzak mee voor alle touwtjes. De groep was nieuwsgierig wat erin zou zitten. Chocoladeletters? Gaan we een soort pietengym doen? Het werd dus touwtjespringen. Sommigen konden dat heel goed, anderen hadden iets minder talent. Wim deed het voor het eerst, of misschien na 60 jaar weer een keer. Maar leuk was het, inclusief ‘unicorn-loopje’.

In Vollenhove werd het al snel duidelijk dat een aantal lopers tijdens de training flink gas moest terugnemen. Tja, kun je je klokje wel niet willen instellen, maar het kan je wel helpen om niet in de blessures te lopen.

Op een Urk een korte ronde met maximaal zicht op een kerstwoning aan de Bornholmlaan. Iedere ronde viel er iets nieuws te ontdekken. Oké, er moest ook opgelet worden dat je niet tussen de spaken van een fietser verdaagde. Maar misschien had dat ook te maken met het feit dat zowel loper als fietser een hand uitstak…

Na een rondje Urkerbos wist Anniek niet meer waar ze was. Na tig keer dat zelfde rondje Urkerbos had ze er een goed beeld bij 😊

Sjonge, het is niet vaak nat op zaterdagmorgen, maar afgelopen zaterdag wel. Ellen gaf zelfs aan niet meer warm te zullen worden. Maar daar wist de trainer wel raad mee. Ballen, hoepels, zakken en een estafette gaven de deelnemers een warm gevoel. Dat gloeide lekker door tijdens de koffie met gebak die Ellen na afloop serveerde. Gelukkig was het toen wel droog!

Staat jouw naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het weten en het wordt z.s.m. aangepast.