Martine en Liesbeth hebben het beste met de nieuwe trainster voor. Zij waarschuwden Karin dan ook dat Hessel last heeft van zijn knie. Maar ondanks die knie liep Hessel maandag tijdens de training wel heel hard. Zó hard dat het voor Karin een grote uitdaging was om met hem mee te lopen om een praatje te maken over zijn knie. Ze moest hem daarom tijdens zijn rustmoment opzoeken. Wat bleek: Hessel had geen last van zijn knie, het was een actie van Martine en Liesbeth om hem even af te remmen. Karin was er vol in getrapt en had een koosnaampje voor deze twee loopsters. Het begint met een t en eindigt op rutten 😊 De dames vertelden vervolgens dat Hessel voor de training vaker zegt dat hij last van zijn knie heeft of dat het niet lekker loopt en vervolgens loopt hij als de brandweer.

Tijdens de warming up kreeg de groep op maandagavond ook wat aanwijzingen van jongeren die catechisatie hadden gehad. Jammer genoeg waren ze al weg toen de heupen aan de beurt waren…

“Heee, weer helemaal anders”, zei een van de deelnemers tijdens de tweede training op maandagavond in Emmeloord.
Trainer: “Klopt, en ben je een keertje te laat, dan hoef je ons niet te zoeken op de plek waar we de week ervoor trainden. We trainen nooit twee keer achter elkaar op dezelfde plek.”
Loper: “O, dat maakt het zoeken al een stuk makkelijker.”

Ben jij een loper die graag met de handen voor de buik loopt? Draag net als Marjon een lampje op je buik en je houdt je handen ‘vanzelf’ wel naast je.
Zet je bij het inlopen Stef en Bas voorop, dan loop je natuurlijk een bepaald risico…

In Ens verscheen iedereen lekker warm aangekleed op de training. Nu was er afgelopen week nauwelijks wind en dat scheelt. In no time (al tijdens de warming-up) vlogen de kledingstukken door de lucht. Bedenk vervolgens een pittig blokje EMOM (every minute on the minute) en het wordt snel stil. Richting de Regenboog mochten Ellen en Irene het tempo bepalen en dat ging uitstekend.

Marcel en Kees staken op de rotonde in Vollenhove schuin over en verdaagden daarmee tijdens het inlopen een eindje voor de groep uit. Een flinke brul van de trainer bracht hen weer terug, maar die brul zorgde ook voor een ietwat vinnige opmerking uit de groep. Tja, als de trainer net achter jou loopt, komt het hard binnen 😉

Wist je dat: je baas bent over je eigen benen en dat je die best sneller heen en weer kan bewegen? Deze wijsheid dropte Hendrik bij Michel en het werkte nog ook.

Donderdag aan het eind van de middag stuurde de trainer toch nog maar even een mailtje naar de lopers: ‘Neem voor de zekerheid je lampje mee.’ Het rondje waarop getraind ging worden, is normaal gesproken verlicht. Maar dat is de Schaarweg in Vollenhove gewoonlijk ook… afgelopen woensdag niet, dus moest de trainer nog snel op zoek naar een alternatief rondje. En laat nou een deel van de verlichting het op het rondje van de donderdagavond ook niet doen. Alsof het zo moest zijn.

José vond de minuut rust van een van haar medelopers wel erg kort. Ze had niet gezien dat hij een deel van zijn rust bij een boompje had doorgebracht.

Toen de trainer het zaterdagmorgen te koud vond om haar handschoenen uit te trekken, bedacht Judith zich geen moment. Zij trok haar handschoenen uit en vouwde het briefje van de trainer open. Heel fijn, zo’n assistente. Want wist je dat je handen eenmaal koud, niet meer warm worden? Judith nu wel…
In de ‘beren’ zat niet veel gang. Logisch, vonden de deelnemers: tijd voor winterslaap.

Zondag op pad door de Rottige Meente en doorgaans ben ik dan als eerste op de startplek. Dit keer niet. William en Hendrik hadden al een frisse ronde door het gebied gemaakt en zaten met een draaiende motor in de auto op te warmen. Of ze er een bakje koffie bij wilden? En zo begonnen er twee aan een vroege kofferbaklunch.

Erna onder leiding van William het gebied door. Hij had zich volledig ingelezen en kon de lopers onderweg prima informeren over het gebied en het ontstaan ervan… Terug bij de auto vroeg een van de lopers of we ooit weleens iemand kwijtgeraakt zijn onderweg. En ja, dat was het geval op 24 april 2016. De datum moest ik wel even terugzoeken, maar het gebied en de gids van dienst op die dag, kon ik me nog wel herinneren. Gelukkig was ik een van de vier lopers die Marco kwijtraakte en had Jeanine Bernhard (toen nog Hamstra) een mobiel met internet mee. Op die manier konden wij ons oriënteren en kon Marco ons met een deel van de groep (de groep was al bij de auto geweest) terugvinden.
Op 9 februari gaan we weer op pad. Dan in het gebied De Eese met Egon en Cindy.

Staat jouw naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het weten en het wordt z.s.m. aangepast.