De maandagavondgroep in Nagele werd verwend: ze mochten in de schaduw trainen. Daar hield ook alle verwennerij op; er was amper tijd voor rust.
Wim heeft eindelijk een trauma kunnen verwerken dat hij lang geleden in een training opliep.
Janneke doet de hoover alsof ze die al haar hele leven beheerst.
Op dinsdagavond in Rutten was Manon vooral bezig met haar nieuwe klokje;
Had Marlies een klein rectificatiemomentje;
Zoekt een Urker te vaak op 1 plek naar een vriendin (Urk) en zouden ze wat vaker naar dijkfeesten moeten gaan om zich wat in te mengen met de polderbewoners;
En schrokken de deelnemers nogal van het nieuws dat ze a.s. dinsdag een vervangende trainer krijgen.
Weet je wat nou zo gek is? Dat een mailtje waarin staat dat de deelnemers vanwege de warmte voor een keertje kalm aan mogen doen, WEL goed gelezen wordt.
Ondertussen deden de (her)starters erg hun best in het Emmelerbos. Vier lopers hadden de opdracht gekregen om onder het lopen vriendelijk te glimlachen naar iedere loper die ze tegenkwamen. Want stel dat je straks gaat meedoen aan wedstrijden, dan helpt het bijzonder als je niet in jezelf gekeerd loopt, maar contact maakt met het eventueel aanwezige publiek. Het publiek pikt dat op en hun aanmoedigingen geven jou de broodnodige vleugels.
Maar goed, slechts vier lopers in het complot dus. Annalies daarover per mail: “Ik heb afgelopen keer vreselijk gelachen; wat een bak dat er een aantal lopers was dat moest lachen of aanmoedigen. Ik zat onderweg steeds te kieren (is dat een woord??) dat dit wel een heel gezellige groep is, en zooo aardig voor elkaar! Haha.. wist ik veel 🙂”
Woensdag was het warm, heel warm! Zo fijn dat Mariëlle de verkoeling in Vollenhove had geregeld. Ze sprak een man aan die zijn tuin aan het beregenen was en onze lopers mochten er zo bij onder. Laat die man nu haar vader zijn 😉
Sportbh’s is geen topic voor Chris.
Of ik voortaan camping Urkerbos wil zeggen in plaats van Hazevreugd. Een beetje Urker gaat met zijn tijd mee en hangt niet aan oude benamingen. Zoooo verwarrend is dat.
Dat gaan knappe tijden op de 10 km worden binnenkort.
Uitroep van de week: “Maak de trainer trots en loop ’s langzaam!”
Wat doe je op zaterdagavond in coronatijd? Jawel, je huis poetsen…
Terwijl de anderen zich in het zweet werkten, stond Marisca gewoon rechtop, niets te doen. Nou ja, niets; ze was aan het praten. Toen de trainer daar een opmerking over maakte, wees Marisca naar Joukje. Een inhaler die de vaste deelnemers van het werk komt houden… foei!
Afstand bewaren lastig? Nee hoor, tijdens de estafette klonk regelmatig “Heee, niet te dichtbij!”. Wat is het toch heerlijk om weer iets losser trainen te kunnen geven.
Staat jouw naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op, laat het ons per mail weten en het wordt z.s.m. aangepast.