Over de maandagavondtraining op Urk meldde Grietje: “De meesten hadden er zin! De mannen zijn nog wel (iets) in de minderheid, toch hadden de dames een beetje valsspelen nodig om te winnen. Maar dat houden we voor hen geheim!” Een gewaarschuwd man telt voor twee…
De Running Bootcamp in Nagele werd dit keer gegeven door William, die een punt van aandacht voor zichzelf had: “Bij het losmaken van de spiertjes en het uitleggen van de oefeningen moet ik niet alles in de ‘tjes-vorm’ gaan uitleggen. Je weet wel: Teentjes, knietjes, heupjes enzovoort… 😅 Hoe kan een man zo worden…🥰”
Bootcamp in Rutten ging van start onder leiding van Jacquelien. Het wachten was op Hanny, die nipt op tijd (lees: net te laat) kwam aan scheuren, geagiteerd haar autodeur achter zich dichtsloeg en blies: “Mijn auto was gewoon weg, hè!?!”
Tja, en als je dan eenmaal de aandacht van de trainer hebt, zit smokkelen bij de ‘stoelendans’, kiezen voor een makkelijke variant van de oefening en je haar opnieuw fatsoeneren tijdens de oefening er niet meer in. Hanny daarom tijdens een oefening tegen haar maatje: “Kijkt Jacquelien?”
Amber vreesde de ochtend na haar eerste training een hijskraan nodig te hebben om uit bed te komen, dat viel gelukkig mee. Volgende week maar een tandje erbij dan?
En Ellen? Die heeft alles over voor een paar strakke winterbillen.
In Vollenhove lukte het Ingrid om drie rondjes onder de radar te blijven. In rondje vier viel de trainer iets op, maar wat ook weer? In de rust popte het op: Ingrid werkte op haar sloffen de rode training af. “Waarom ze niet met de zwarte lopers meeliep?” Ingrid: “Tja, dat vroeg ik me eigenlijk ook al af…”
Alice op donderdagavond: “Ik heb gewoon iemand nodig die mij rondjes laat lopen!”
Als trainer leer je je pappenheimers kennen. Daarom een speciale vrijdagmorgentraining in de eerste week na de vakantie. Twee rondjes van 400 meter achtereen. Het eerste rondje was bedoeld voor de vakantieverhalen, in rondje twee moesten de snaveltjes toe en het tempo omhoog. Het werkte en tegen het einde van de training waren alle vakantieverhalen uitgewisseld. Op naar de volgende training.
In de Wellerwaard ging het niet helemaal vanzelf. De trainer vergat een serie en seconden werden minuten. Ook dreigde door een miscommunicatie de traktatie van Debby in het water te vallen. Of was dat Mierande, die het slotsein van de trainer niet afwachtte, maar al richting waterlijn sprintte. Gelukkig kwam het allemaal goed! Met koffie, thee en drie ‘borrelplanken’ met lekkere stukjes cake en taart. Met dank aan Debby (50) en Richard (50) die samen 25 jaar getrouwd zijn: Many happy returns of the day(s)!
Staat je naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het weten en het wordt z.s.m. aangepast.