Maandagavond regende het. Bij Grietje ging de telefoon. Het was de man van haar moat Karin (bij Grietje gingen de alarmbellen al af), ‘hij’ moest Karin even afmelden, want ze was ziek. Precies! Het was Karin zelf met een verdraaide stem. Grietje: “Goddeloos bin je zo oud en dan nog smoesjes verzinnen?!” Maar goed, Karin kwam dus niet trainen.
De regen was minder fijn, waar de groep wel heel blij mee was, was de aankondiging dat er een nieuwe trainer gevonden is om Grietje per januari 2025 te vervangen. En daar zijn wij ook heel blij mee.
In Nagele was het motto: “11 november is de dag, dat het volop regenen mag”. Gelukkig waren er nog een paar deelnemers over: de anderen hadden kinderen in de lampionleeftijd. Maar ondanks het weer en de lage opkomst was het een fijne training, luidde het na afloop. En wist je dat de deelnemers hier juist een traktatie kregen als ze NIET zongen.
Ens heeft een bloemenplein en daarop werd dinsdag getraind. Een aantal nieuwe oefeningen werd geïntroduceerd. William heeft hoop dat de groep die over een paar weken wel onder de knie heeft 😁
Nu was Jan er om in te halen en William had iemand nodig om een oefening voor te doen. Vaak kiest hij dan Janneke, dit keer Jan. En dat was geen goed idee. De voorste persoon steekt zijn handen naar achter, de achterste persoon pakt de handen en moet de voorste tegenhouden als die gaat sprinten. Als een blaadje vloog William achter Jan aan.
Zaterdag in de Wellerwaard stonden ook duo-oefeningen op het programma. Na mijn complimenten richting Egbert en zijn maatje Sanne B. (zij waren samen compleet in balans, de oefeningen leken hen geen moeite te kosten) zei Egbert dat hij erg blij was met zijn maatje van die ochtend. Op dinsdagavond had hij namelijk samen met Jan gemoeten en was hem hetzelfde lot beschoren als William.
Nog even terug naar de dinsdag, daar stond de walk lunge op het programma met vooraf een duidelijke instructie over de gewenste uitvoering. Mocht iemand de fout ingaan, dan kwamen er tien seconden bij. Je gelooft het niet, maar er is geen fout gemaakt!
Op woensdag pakten de hele Berenlopers even hun momentje van fame. Susan en Peter hadden de hele marathon goed verteerd en konden woensdag rustig aan meetrainen en verhalen vertellen. Het blijft toch een hele ervaring, die hele marathon en vooral die op Terschelling. Met los zand en duinen een van de zwaarste marathons in Nederland.
Ieder jaar reizen wij in november af voor de looptrainersdag op Papendal. Toch lukte het mij om de verkeerde afslag te nemen (en een heel bekende flitspaal te missen). Maar het was weer een geslaagde dag en Hendrik vertelde daar afgelopen woensdag graag over. O.a. over het belang van voeding na de training of een wedstrijd. Dat kon mooi, omdat Bob naar huis wilde voor een lekkere gevulde koek. Daar kon Hendrik mooi op inhaken met de oneliner: “een training heeft weinig zin als je na de tijd niet eet”. Hij denkt dat er die avond veel kwarkjes gegeten zijn.
Tja, het valt niet iedereen mee om de uitleg van de training tot zich te nemen en dan ook nog te onthouden en goed uit te voeren. Nog lastiger wordt het als je denkt dat een ander wel voor jou oplet, die dan op zijn/haar beurt hetzelfde heeft bedacht… Maar ach, als je maar lekker gelopen hebt.
Overigens was Egbert zaterdag niet de enige die blij was met zijn maatje. Ook Ilse en Judith gingen goed samen en wilden na het eerste blok niet ruilen van maatje (en dat snapte ik wel ; ) Tja, als Sanne van N. niet zo’n schuldig gezicht getrokken had, dan had ik niet eens gemerkt dat zij en Ellen niet van kant gewisseld hadden.
Staat je naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het weten en het wordt z.s.m. aangepast.