Eind december stopt Grietje met het trainen geven. De maandagavondgroep bedacht afgelopen week al een leuke afscheidstraining voor haar. Met een bezoekje van de krant (Grietje was ook nog eens 30 jaar getrouwd), een puzzeltraining, hapjes onderweg en een gezellige nazit. Wat was ze beduusd. En terwijl Grietje sprakeloos stond bij te komen, renden de deelnemers hard in de rondte om alle puzzelstukjes te verzamelen.
In Nagele stond een rondje oefeningen zonder dat vooraf bekend was hoelang een oefening ging duren, op het programma. Omdat een van de deelnemers volop in gesprek was (en bleef), gaf de trainer op enig moment aan dat de oefening dus nog wel langer kon duren. Het gesprek ging gewoon door. Nogmaals een opmerking van de trainer, toen kwam er reactie uit de groep. Want die pikten de hint wel op.
Prima weer in Ens. Maar de gekozen locatie bleek geen goede. Na te zijn verkast, ging de tabata-training door en bleek Egbert een goede assistent. Zowel tijdens de uitleg als bij het voordoen van een oefening moest Egbert toch echt William even corrigeren. Overigens zijn wij op zoek naar een extra krachttrainer…
Toen woensdagavond de takken door de tuin vlogen, toch maar besloten om de trainingen niet door te laten gaan. Dat besluit nemen wij niet vaak: negen van de tien keer valt het reuze mee. En ‘in het dorp’ is altijd wel een rondje uit de wind te vinden. Maar de lopers moeten er ook veilig zien te komen. Achteraf begrepen wij dat we de juiste beslissing hadden genomen.
Donderdag gingen William en Hendrik met de groep op pad, terwijl ik ondertussen e.e.a. ging uitzetten. Na een korte introductie tijdens de warming-up gingen de lopers halverwege de kerntraining (want toen echt goed warm gelopen) aan de slag met pasfrequentie, paslengte en grondcontact. Als sponzen slurpten de deelnemers de informatie op. Erg leuk om te zien en erg leuk om zo’n training te geven.
Vrijdagmorgen draafden de lopers verschillende rondjes in verschillende tempo’s. Prachtig weer, mooie omgeving en ook daar eerst even werken aan de techniek. Toen Alice na de training nog even bleef hangen, werden we aangesproken door een man:
“Dames, mag ik jullie wat vragen?”
…tuurlijk…
“Een droge witte wijn, moet die voor het drinken in de koelkast of bij kamertemperatuur staan?”
Wij boden uitkomst en verwachten binnenkort een uitnodiging 😊
Zaterdag ‘mopperde’ Ellen een beetje. Het zand in de Wellerwaard was namelijk best koud en zij kwam dan ook snel overeind. “Niet janken” vond de trainer. Die even later een oefening staand voordeed. Want weet je wel hoe koud dat zand die ochtend was?
Diezelfde Ellen zorgde echter voor een warme afsluiter: koffie/thee met dikke koeken. Ze was jarig, die dag!
Staat je naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het weten en het wordt z.s.m. aangepast.