Afgelopen maandag grapte Henk dat hij met een hartslag van 200 liep, zijn uiterste best deed en het dan lastig vond om zijn tempo vol te houden als hij ondertussen luisterde naar het gekeuvel van twee medeloopsters, die het hadden over cherrytomaatjes omwikkeld met spek.
Er werd gelopen op een rondje waar Esther als enige van de groep wel bekend was, maar het uitgelegde rondje zelf nog nooit gelopen had. Toen ze zei dat ze wel met andere lopers mee zou lopen, keken die elkaar met wat lichte paniek in de ogen aan. Want dat betekende dat ze Esther dan bij moesten zien te houden. Toen Karin zei dat ze dan aan het einde van het rondje weer uitkwam op dezelfde plaats, stelde Esther Karin gerust dat ze daar sowieso wel weer terug zou komen. Hoeveel kilometer het rondje van Esther zou worden, zou dan nog een verrassing zijn.
Na het avontuur op de woensdag bij Hendrik waren de schoenen van Annemieke op maandagavond weer prachtig wit.
Vera was niet alleen haar fluohesje vergeten, ze was ook naar haar werk gereden, in plaats van naar de verzamelplek voor de hardlooptraining. Onder leiding van Harco is zij de training verder goed doorgekomen.
William vond het maar koud afgelopen dinsdag en al het materiaal dat hij voor de training had meegenomen, bezorgde Janneke bepaald geen warm gevoel. Ook Margo had het idee dat dit wel te veel spullen waren en draaide zich gelijk om, om weer naar de auto te lopen. Gelukkig was ze enkel haar handschoenen vergeten…
Je maatje dumpen tijdens een circuittraining is noooooit een goed idee. Zeker niet als je een oefening overslaat om er dan later achter te komen dat er al twee anderen bij de oefening staan die jij had willen (moeten) doen.
Een paar keer te snel tijdens je AH, daar leer je van (zou je zeggen). Een flink aantal wel, gelukkig. Die wisten nog van de vorige keer dat de training aan het eind zo vervelend wordt als je AH te snel gaat.
Hendrik was weer lekker in de war met links / rechts. En toen hij het had over het Kethelplein (knooppunt in de buurt van Rotterdam) in plaats van het Kettingplein, was het hek van de dam. Uiteindelijk is de trainingslocatie zonder verdere problemen gevonden. Onderweg nog even een leuke foto. Of – zoals Hendrik zegt – een cadeautje, die woensdagavondgroep.
Ewoud heeft zijn schoen gezet in de hoop op een paar sokken, die zijn nu nog blote enkels gaan bedekken. Helaas zaten die er voor de training van afgelopen woensdag nog niet in.
AH (actief herstel, heel rustige dribbel) past niet bij iedereen en voorafgaand aan de kerntraining geeft de trainer al aan wie wel / niet AH als rust heeft. Toen de trainer een van de lopers voor wie een minuut rust beter is dan een rondje AH miste, zag ze diegene druk kletsend meedraven in het groepje dat met het actieve herstel bezig was. Op de vraag van de trainer “WAAROM?”, was het antwoord: “Ach, ik liep zo lekker en er stopte niemand, ik denk ik loop maar door.” En de hartslag? Die was op dat rondje amper gedaald, natuurlijk.
Vijf minuten voor aanvang en Alice was er al. Of het even vastgelegd kon worden. Bij dezen. Wel grappig om de reacties van lopers te zien (en te horen) die dan denken dat zij te laat zijn 😃
Staat jouw naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het weten en het wordt z.s.m. aangepast.