Op maandagavond trainden zowel Britt als Vera op een plek die hun niet bekend voorkwam (waarschijnlijk waren er meer, maar die zeiden niets). Op de weg terug, in de Meldestraat, begon er bij Britt een belletje te rinkelen: “O, dit ken ik weer, hier woonden vrienden van ons.”

Dinsdag is Ens was iedereen aanwezig. William mailde: “Gelukkig hadden Egbert en ik elkaar voor een goed gesprek.”

Net voor aanvang van de training kwam het zoontje van Joukje voorbij. Hij riep: “Mama komt er aan, ze moet zich alleen nog even omkleden.” Het duurde niet lang of daar kwam ze: met een krat vol bidons. Voor de training was Joukje al druk geweest op het voetbalveld.

Tijdens de eerste duotraining – die eigenlijk geen duotraining was – wisten een paar deelnemers al na één ronde niet meer of ze nou poppetje A of poppetje B waren van het tweetal 🤪

Woensdag 5 november was het volle maan. Dé gelegenheid voor een full moon run. Helaas verschool de maan zich in Emmeloord na de warming-up achter de wolken. Maar het bleef toch licht genoeg om zonder lampje te kunnen draven.

Voorafgaand aan de training las Hendrik een citaat uit het boek “Het Blauwe Uur” van Hans Koeleman voor:“De maan, we zagen hem vaag achter dunne wolken, keek toe. Wie gaat er nu op dit tijdsstip lopen? Nou, wij. 

De nacht maakt van een normaal en voorspelbaar overdags tafereel een sprookje. De nacht met een bijna volle maan boven zee verandert een doorsnee strand in een landschap van een andere planeet, een scène uit een sciencefictionfilm; een simpel duinpannetje wordt een psychedelisch tafereel wanneer de wolken opzijgaan en de maan lange maanschaduwen van dunne bomen op het ineens hagelwitte zand projecteert. En dat is nog lang niet alles. De nacht, die maakt alles anders, ook de hardloper. De hardloper die alles al eens gedaan heeft, die merkt dat lopen in de nacht toch alles op zijn kop zet, vooral in het eigen hoofd.”

Of de lopers het echt als magisch ervaren hebben… dat dacht Hendrik niet, maar mooi was het zeker.

Op de parkeerplaats waar de warming-up plaatsvond, stond één auto in het donker. Daar had de groep toch even de neiging om 22 schijnwerpers (de buiklampjes) aan te zetten. Misschien hadden ze dan wel dieren gespot; twee reetjes, aldus een van de lopers.

Ook in Vollenhove in ‘het donker’ op pad. Daar was de maan gedurende de gehele training regelmatig goed te zien. De training werd een soort van uitje, waarbij de snelle lopers ook regelmatig in de achterste gelederen meeliepen. “Goh, eigenlijk heel lekker, zo’n rustige training.”

Donderdagavond op Urk nog even een ‘net geen volle maan run meer’ gedaan. Ook daar mooie omstandigheden, maar jammer dat Pieter R. geen mandje op zijn fiets heeft. Snelbinders en gladde hardloopjasjes blijken geen goede match…

Donderdagavond waarschuwde Johannes er al voor: een koe op het betonpad die niet aan de kant wil. Nu hebben wij die toen niet gespot (want het was donker 😉), maar vrijdagmorgen stond er inderdaad een knappe, bruine, wollige dame midden op het pad. En nee, zij deed geen stap aan de kant en dat was voor sommige lopers best (heel) spannend. De trainer (opgegroeid tussen de koeien) heeft maar niet verteld dat er tussen de koeien ook een stier stond…

Zaterdag naar Papendal voor een bijscholingsdag. Zoveel ‘TRAINERS’ bijeen; heel leuk, leerzaam en gezellig, maar waarom moet er – als je trainer bent – TRAINER op je rug staan? Wij zijn van mening dat wij ons wel onderscheiden door onze houding en kennis & kunde. Daarvoor hoeven (WILLEN) wij geen ‘TRAINER’ op ons rug. Hendrik twijfelt nog een beetje en denkt aan een tussenvorm: ‘CREW’.

Een aantal maandagavondlopers sprak op SM hun opluchting uit over het ontbreken van Karin op de foto. Laten de maandagavondlopers deze week nou trainen krijgen van Hendrik 😊

Niet vergeten: op 23 november a.s. gaan we trailrunnen in Vierhouten. Aanmelden kan via de webshop op onze site.

Staat jouw naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het weten en het wordt z.s.m. aangepast.