Een terugblik XXL, die start met de week van voor de voorjaarsvakantie.

Tijdens het inlopen deed Karin de koprol voor. Ondanks dat de lopers zelf vinden dat ze goed naar de trainer luisteren, deed niemand die koprol na.

In de training moesten de lopers in de vorm van een 8 om twee huizenblokken lopen. Na die koprol was Karin een beetje van haar apropos en legde die 8 helemaal verkeerd uit. Toch liepen alle lopers keurig de hele training in de richting die Karin had aangegeven (de verkeerde). Volgens Pieter was het een Arabische acht.

Gré trainde zo dicht bij haar huis dat ze de koffie bijna kon ruiken. Het kostte haar daardoor wat meer motivatie dan anders om de training vol te houden.
Hessel kreeg zijn knie echt niet gestrekt tijdens de cooling down. Waarschijnlijk zijn ‘pijnlijke’ knie. aan zijn snelheid van die avond te oordelen 😃

In Emmeloord stoof een auto met volle vaart langs de groep lopers. Aty gaf een ruk aan de arm van Jantine en ‘redde’ haar daarmee. Aty: “Zag je dat? Ik heb je gered!” Of was het een verkapte poging tot uitschakeling van haar concurrentie tijdens de Bosbaanloop?

Bij gebrek aan een kapstok werden jasjes, mutsen, handschoenen etc. in de bosjes gegooid. Een wandelaar met hond durfde amper te naderen, zij dacht dat er iemand half dood in de bosjes lag. Opmerking van een van de lopers toen de vrouw was doorgelopen: “En zij denkt dan dat we daar met z’n allen werkeloos omheen staan?”

In Ens zat op dinsdag het weer zelfs een beetje mee. Vooraf twijfelde William nog of er überhaupt wel iemand zou komen, maar ook dat kwam goed. En ja, je kent het wel: iedereen was positief over het lekker koele windje dat er stond 🤪

Tijdens het inlopen een mooi plekje uit de wind gescoord en daar ging het los. In het eerste en pittige blok vond Mieke dat ze tijdens het praten de oefeningen wel achterwege kon laten. Tja, als je praat word je automatisch extra in de gaten gehouden door de trainer. Dat hebben er meer ervaren, die avond.

Op donderdagavond liep de groep een pre-Valentijnsdagtraining. Na afloop lieten de posts op Strava een mooi hartje zien. Een enkeling had het onder de training al door: Heleen en Iedje vroegen fluisterend aan de trainer: “Lopen we een hartje?”

Tijdens Valentijnsdag had de vrijdagochtendgroep een hartentraining. Ze begonnen met het spel Hartenjagen waarbij Jennifer met haar groepje de meeste hartenkaarten wist te bemachtigen. Jennifer zei trots dat ze het al wist, maar dat dit het bewijs was dat ze heel gelukkig in de liefde is. Het winnen van dit spel bevestigde dat volgens haar. Waarop Williejanne fijntjes opmerkte dat het spreekwoord is: Ongelukkig in het spel, gelukkig in de liefde. De groep was toch wel benieuwd of Jennifer nog een verrassing stond te wachten die dag. Ze baalden allemaal dat ze 2 weken op het antwoord moesten wachten door de vakantie.

In de week na de vakantie gebeurde het volgende:
Karin meldde voor de training dat ze in het vervolg een briefje voor de autoruit gaat leggen voor de laatkomers, waarop staat waar de groep heen loopt om de warming up te doen. Petra voorspelde dat Karin waarschijnlijk volgende week alleen bij de auto staat en dat de lopers allemaal wat later op de aangegeven plek komen. Raad eens wat er volgende week niet voor de autoruit ligt?!

Karin deed tijdens de loopscholing een oefening voor waar ze zelf een hekel aan heeft. “Waarom doe je hem dan?”, vroeg een loper terecht. Tja, hij is heel goed voor de heupen.

Drie lopers informeerden voor de training of Martine zich had afgemeld, want ze was er nog niet. Martine, gestreeld dat ze gemist werd, was op de fiets want ze was lui.

In Emmeloord stopte Bas H. standaard 10 meter voor de eindstreep. Opmerkingen van de trainer daarover, maakten geen verschil. Even later meldde Bas dat hij totaal geen zin had gehad om te komen trainen.
Sander ‘klaagde’ over zijn ‘crop top’. Onze huidige fluohesjes zijn ‘one size fits bijna all’, Sander vindt ze te kort. Collega trainer Karin kwam met een leuk alternatief. Check de foto bij de terugblik.

William zag de eerste zweetdruppels weer bij zijn bootcampers. Als ondersteuning voor zichzelf, had William bedacht dat er tijdens de duo-oefeningen op elkaar gelet moest worden. Even checken of je maat de oefening goed uitvoerde. Bij de tweede oefening ging zijn plan al van tafel. Er werd gewoon weer gekozen voor de standaardpositie (iets met gezelliger?).

Hendrik had met stoepkrijt het aandachtspunt ‘knie-inzet’ op de weg gekalkt. Met als bedoeling dat de lopers ook daadwerkelijk over hun knie-inzet zouden nadenken. Het voelde wat vreemd en onwennig, maar de lopers gaven ook aan dat het automatisch wat sneller ging. Ook gaf iemand te kennen eigenlijk altijd ‘gewoon’ te lopen, maar dat de hersenen toch die tekst oppikken en maken dat je je knie iets hoger optilt.

Tja, Peter heeft in voorbereiding op de marathon wat gelletjes gekocht. Omdat hij niet weet hoe die precies vallen, zou hij vooral in bos oefenen. Met wat wc-papier mee voor de zekerheid. Wat de reactie van Hendrik was, ga ik jullie besparen, wel heeft hij een paar hardloopsokken minder…

Tijdens de loopscholing in Vollenhove werd de groep een aantal keer gestoord door dezelfde man op een fiets. Toen hij de derde keer door de groep fietste, stopte hij en vroeg waar ‘die en die aan de Kade woonde’. De Kade konden wij hem wijzen, degene die hij zocht, wist de groep niet te wonen. Behalve Chris, die riep luid “Kade nr. 4”. Chris komt uit Sint Jansklooster, heeft geen idee wie er op nr. 4 woont, maar hij zag het lijk al drijven: een hele training lang een zoekende fietser op je pad.

Tessa (zwanger) liep lekker op haar gemakje mee. De ene keer met de een, de andere keer met een ander. Op enig moment kwam ze in haar eentje aan en stopte. Trainer: “Neem je even extra rust?”
Tessa: “Nee, ik heb geen zin meer! Ik speel de babykaart en ga naar huis.”

Marianne vroeg of ‘haar’ Pieter (die net 65 geworden was) de oudste Van Bloois-loper op Urk was. En dat is inderdaad het geval. In totaal zijn er vier deelnemers met bouwjaar 1960. Oudere deelnemers komen uit 1958, 1952 en de oudste uit 1949. Met andere woorden, haar Pieter kan nog jaren mee 😃

Pieter R. op donderdagavond toen de groep tijdens de cooling down druk stond te kwebbelen: “In het licht maken ze minder lawaai.”

En de uitkomst van de vraag of Jennifer op 14 februari een verrassing stond te wachten bij thuiskomst, bleef na de vakantie onbeantwoord. De trainer heeft het nog wel even aangekaart, maar het leek alsof het bij Jennifer niet was blijven hangen. We zullen het nooit weten. Wel is duidelijk dat de trainers onderling terugkoppelen over de trainingen.

Staat jouw naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het weten en het wordt z.s.m. aangepast.