Heerlijk trainingsweertje maandagavond, met in eerste instantie een bijzondere entourage. Op de kleine parkeerplaats stond namelijk een autootje met daarin twee naar muziek luisterende mensen. Het duurde niet lang of het wagentje bewoog mee in het ritme van de beat. Tja, en dan is het hek van de dam met vijftien Urker lopers. Iedereen gaf er een eigen invulling aan en ook werd het nummerbord even teruggezocht op internet. Erna flink aan de bak en tijdens de training werd er door een enkeling flink gemopperd, na afloop was echter iedereen blij met het resultaat.
Dinsdag viel ik in voor William. Jennifer was vroeg en vertelde dat Mieke haar enige tijd geleden gevraagd had of ik de vrouw van William was. Dus toen Mieke kwam aanlopen, stelde ik mij netjes voor: “Jacquelien, vrouw van William” 😃 Even later wist zij precies wat voor vlees zij in de kuip had. Toen ik vertelde waarom William er niet was en er nog een iemand doorheen praatte, meldde ik gewend te zijn dat mensen stil zijn als ik iets vertel.
Het versneld warm worden met kat en hond ging er fanatiek aan toe. Tijdens de training met kaarten en opdrachten had ik goed onthouden wat Ylva de dag ervoor zei, toen iemand een kaart wilde ruilen: “Ooo, daar heeft William zo’n hekel aan.” Dus dat dinsdag gebruikt toen iemand toch voorstelde een kaart te ruilen.
Met een kleine blessure beloofde Leonard ‘zich tijdens de woensdagavondtraining aangepast te zullen gedragen’. De groep ging in een rustige dribbel naar het einde van de Meldestraat. Volgens Michel kan je daar behalve hardlopen, ook bepaalde stimulerende middelen krijgen. Anderen vroegen zich af hoe hij dat wist en of hij er eventueel herkend zou worden. Toen de groep bij de garageboxen de warming-up deden, leek er een auto het terrein op te komen. Toen de bestuurder 23 gele hesjes zag, boog de auto af. De groep wist genoeg… 😁
Donderdag ging ik om de koffie bij Karin en inmiddels is wel bekend waarom: zij gaat weer trainen geven voor VAN BLOOIS SPORTADVIES. Goed opgeleid, veel ervaring, wij zijn er blij mee. Maar dit ter zijde. Terwijl ik daar was, valt haar dochter binnen en zegt in haar verhaal: “…anders verdaag ik op de kink”. Nu dacht ik dat dat de PAAZ-afdeling van het regionale ziekenhuis was, maar het blijkt in tranen te zijn.
Op Urk werd er getraind in de oude buurt van Hendrik. Hendrik is een vriendelijke vent en groet iedereen. Een dame groette vriendelijk terug, maar met een stem die een stuk zwaarder was, dan verwacht. William tegen Hendrik: “Was dat je vroegere buurman?”
Zaterdag met de mannen naar Papendal. Tja, ze gingen zonder mij op de foto, maar verder was het best een goede dag. Eens zien of we het geleerde weer her en der in de praktijk kunnen brengen.
Staat je naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het weten en het wordt z.s.m. aangepast.