De trainingen zijn weer begonnen, leuk om iedereen weer te zien. Een aantal vond het wel lang: zes weken geen trainen. Maar zeg eens eerlijk: stel dat we alle weken trainen gegeven hadden, was jij er dan alle keren geweest? Had je die barbecue afgeslagen en was je daadwerkelijk eerder van het strand gekomen om te komen trainen?

Maandag in Nagele hing er wel wat in de lucht en dat was niet alleen onweer 🌩️ Na zes weken vakantie moet er namelijk ook voor zes weken bijgepraat worden. Voordeel is ook dat Margo makkelijk kon aanhaken. Verder veel lui zweet.

Hendrik gaf afgelopen zomer trainen aan medewerkers van Talma Urk en die hebben in die paar keer veel geleerd. Op het eind van de training ging Hendrik voorop en de lopers moesten hem om de terugweg zien voor te blijven. Nou, dat is gelukt. Toen hij keerde, waren de lopers nog ver weg en gingen ze vervolgens in volle vaart terug naar start. De boodschap rustig beginnen en snel finishen hadden zij goed begrepen.

In Ens is de groep zo goed als compleet. Met slechts één plekje vrij, vond Egbert het best druk. Tja, zes weken vakantie hè, dan moet er bijgepraat worden.
Ken je dat: “Ik ga sporten en ik heb nog schoenen van iets, vroeger, ooit…”
Reactie op de opdracht om een ander maatje te zoeken dan anders: “We hebben elkaar al 6 weken niet gezien, dus dat maakt toch niet uit” 🤪

Door de drukte werd een oefening weleens anders uitgevoerd dan de bedoeling was. Zo werd hakken-billen en lichte kniehef, waarop William – toen hij daar iets van zei – een verhaal over suppen kreeg en dat je daar heel veel spierpijn van krijgt. William kon zich daar niets bij voorstellen: ja, misschien een leuk uitje, maar hij kon zich niet voorstellen dat je daar moe van wordt, laat staan spierpijn van krijgt. ‘Suffen’ heet het toch?

Ook Thierry vond de vakantie best lang, al was het alleen al om het luie zweet eruit te krijgen. Hij liep bij de cooling down behoorlijk leeg en vond zichzelf naar Leffe ruiken.

Willemien kwam aan met een grijns en schoot meteen in de lach: “Zo, ik heb zes weken niet gelopen.” De loopspullen waren wel mee geweest op vakantie: “Stel dat de gelegenheid zich voordoet, wil ik wel kunnen lopen.” Maar het was er niet van gekomen. Geen probleem, een korter rondje is zo gevonden en in de rust kon Willemien gewoon bijpraten met haar loopmaatjes.

Ellen stapte uit de auto, slaakte een diepe zucht en haar gelaatsuitdrukking liet niets aan de twijfel over. Trainer: “Geen zin, Ellen?”, een hartgrondig ‘nee’ volgde. Even later ‘mopperde’ ook Margrethe op een oefening en om er maar snel vanaf te zijn, roeiden Margrethe en Ellen tegelijk (in plaats van 5 keer om beurten) in rap tempo naar de overkant, om vervolgens snel op hun buik te draaien voor de rust: “We zijn eraan toe!”

De kop is er weer af!

Staat je naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het weten en het wordt z.s.m. aangepast.