Tijdens de FPR-clinic stopt een loper abrupt tijdens een loopscholingsoefening. Hij springt uit het rijtje, kijkt op zijn horloge en op mijn vraag ‘waarom?’, meldt hij: “Mijn horloge heeft een ongeval gedetecteerd.” Nou… zo beroerd was zijn uitvoering van de oefening nou ook weer niet.
Nu ik op maandag de FPR-groepen trainen geef, neemt William mijn trainingen waar. En hij weet van wanten. Toen Sigrid de kantjes er – naar zijn idee – een beetje vanaf liep, was een corrigeerde brul genoeg om haar weer in het gareel te krijgen.
Tijdens de Tabata-training lagen twee dames buiten beeld. Toen William over de heg keek, zag hij dat ze niet zo veel deden daar. Zelf vonden ze het wel meevallen.
Gerdien en Elma zijn lastig uit elkaar te houden. Gelukkig attendeerde Elma William er op dat ze geen Gerdien heet. Gelukkig voor William deden beide dames de oefening fout.
Op Urk had Jantine wel zin in een spelletje. Er stond echter een leuke, pittige training op het programma en er moest gewerkt worden. In tweetallen en dat popt er bij Martine altijd iets extra’s op. Noem het valsspelen of efficiënt lopen: als het kan, snijdt ze af. Helaas ging dat tijdens de ronde om de grote Singel niet, anders had ze het vast gedaan 😉 Vorige week zei iemand: “De zweep moet erover”, dat is met deze training gelukt!
In Ens ging de training wel goed, aldus William: wat wil je ook; ‘iedereen’ was happy dat “we” gewonnen hadden. Wel was Janneke iets later en had haar sleutel aan William afgegeven. Die borg ‘m netjes op in zijn rugzak. Maar op de terugweg geen sleutel in de tas te bekennen. Dus op een holletje terug naar de trainingslocatie. Ook daar geen sleutel. Nog maar eens de tas overhoop gehaald en daar zat de sleutel dus gewoon in. Les geleerd: nooit een sleutel aannemen 😁
Tessa: “Goh, Jacquelien, ik vind de trainingen de laatste tijd zo leuk. Ben je andere trainingen gaan bedenken?”
Ze zal mijn gezicht gezien hebben, want snel voegde zij toe: “Niet dat ze anders niet leuk zijn, maar ik vind ze nu leuker, alsof je iets veranderd hebt.”
Tja, ik kon niet bedenken wat. Want iedere week bedenk ik iets nieuws, we trainen nooit twee keer achtereen op dezelfde locatie, ik had werkelijk geen idee.
Tessa: “Nou dan denk ik zelf nog even na.”
En ja hoor, na een rondje komt ze aan: “Ik weet het! Door het rondjes klokken! Ik ben een controlefreak en nu weet ik precies wat ik aan het doen ben. Daar heb je maar vier jaar op gehamerd hè!?!”
Fijn dat het eindelijk landt. En ik zie het inmiddels bij meer van ‘onze’ lopers. Klokken maakt zelfs rustige rondjes leuk.
Staat je naam hier genoemd en stel je daar geen prijs op? Laat het weten en het wordt z.s.m. aangepast.